شاهدی
غزلیات
شمارهٔ ۸۶: مرغ دل راست عزم مسکن خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرغ دل راست عزم مسکن خویش خاطرش می کشد به گلشن خویش چند باشد درین قفس محبوس نیست جایش بجز نشیمن خویش جان من چون لب تویاد آرم پر کنم من ز لعل دامن خویش گر نه فکر تو قصد جان من است چیست مو جب به لب گزیدن خویش شمع روی تو نور دیده ماست رد مکن دیده را ز دیدن خویش لب شیرین چو کام خسرو شد ماند فرهاد و کوه کندن خویش تیغ برکش بکش مرا و مپرس گنه شاهدی به گردن خویش شاهدی