شاهدی
غزلیات
شمارهٔ ۷۷: میکشد روی دلم هر دم به مهروی دگر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
میکشد روی دلم هر دم به مهروی دگر چون کنم با یک دلی هر گوشه دلجوی دگر عهد کردم با خدای خود که جز ابروی دوست سجده گاه خود نسازم طاق ابروی دگر شد مشام جان معطر از شمیم روی دوست ای صبا بهر خدا از طره اش بوی دگر یک سر مو از دهانش چونکه معلومم نشد با میانش هم خیالی بستم از موی دگر میبرد دلهای مردم را به سحر آن چشم مست چون لبت او در همه آفاق دلجوی دگر شاهدی را منزل جانش بود کوی نگار دل فرود آید ورا یک لحظه در کوی دگر شاهدی