شاهدی
غزلیات
شمارهٔ ۶۶: با آنکه دل به درد تو بس دردمند بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با آنکه دل به درد تو بس دردمند بود جز درد چارۀ دگرش ناپسند بود گر دست ما ز دامن وصل تو کوته است اندر هوای قد تو همت بلند بود پیش قد تو سرو تمایل زیاد کرد بادش فکند باز که بس خود پسند بود آن دانه های خال سیه بر رخت مگر از بهر چشم زخم بر آتش سپند بود از قید زلف دلکش تو کس نبرد جان زیرا که مو به مو همه قید و کمند بود از بس که شاهدی ز می عشق بود مست عمر عزیز رفت ندانست که چند بود شاهدی