شاهدی
غزلیات
شمارهٔ ۵۷: رخش آتشم در درون می برد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رخش آتشم در درون می برد دو زلفش ز عقلم برون می برد ندانم چه شد عقل و اندیشه را که عشقم به سوی جنون می برد دلم را که پر بود از عقل و هوش دو چشم تواش با فسون می برد به پابوس تو سرو را آب جوی به زنجیرها سرنگون می برد اگر شاهدی برد جان از لبت ز زنجیر زلف تو چون می برد شاهدی