شاهدی
غزلیات
شمارهٔ ۵۲: در مجالس گر سخن زان لعل میگون می رود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در مجالس گر سخن زان لعل میگون می رود کز چه می خندد صراحی از دلش خون می رود زورقی میسازم از بحر خیالش دیده را کیم شب از نوک پیکان نیل و جیحون می رود در شب دیجور زلفش هر که دید آن قرص ماه گرچه آید با کمال عقل مجنون می رود دل کز آن زلف مسلسل می کشد سوی لبت گوییا افعی گزیدش بهر معجون می رود شاهدی چون بند آن چشمان مست از بیخودی میدواند کو به سوی خانه اش چون می رود شاهدی