شاهدی
غزلیات
شمارهٔ ۴: اگر نه زلف تو میبرد در پناه مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر نه زلف تو میبرد در پناه مرا فریب چشم تو میکشت بی گناه مرا چه فتنه ها که بر انگیخت خال هندویت برآتش رخ تو سوخت آن سیاه مرا گواه سوز درون اشک و چهره زرد است بود بدرد تو زین گونه صد گواه مرا بگفتم از ره رندی روم به راه صلاح چه چاره عشوه ساقی برد ز راه مرا دمید سبزه چو بر کرد آفتاب رخت بسوخت بار دگر مهر آن گیاه مرا چه باک شاهدی از نامه سیاه که هست عفاف مرحمت دوست عذر خواه مرا شاهدی