سیف فرغانی
غزلیات
شمارهٔ ۲۰۷: آخر ای سرو قد سیب زنخدان تا چند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آخر ای سرو قد سیب زنخدان تا چند دل بیمار من از درد تو نالان تا چند از پی یافتن روز وصالت چون شمع خویشتن سوختن اندر شب هجران تا چند زآرزوی لب خندان تو هر شب ما را خون دل ریختن از دیده گریان تا چند گل خندانی و ما در غم تو گریانیم آخر این گریه ما زآن لب خندان تا چند آشکارا نتوانم که برویت نگرم عشق پیدا و نظر کردن پنهان تا چند تو چو یوسف شده بر تخت عزیزی بجمال من چو یعقوب درین کلبه احزان تا چند یک جهان بی خبر از مشرب وصلت سیراب قسم ما تشنگی از چشمه حیوان تا چند دشمنان بهر تو ای دوست جفاگوی منند بردباری من و طعنه ایشان تا چند سیف فرغانی از عشق تو سودایی شد خود نگویی تو که بیچاره بدین سان تا چند سیف فرغانی