جلال عضد یزدی
غزلیات
شمارهٔ ۵۹: دست ما کی رسد به بالایت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دست ما کی رسد به بالایت خیز تا سر نهیم بر پایت بعد ازین تا که زندگی باشد سر ما و آستان سودایت ور نیابیم کام دل از تو جان ببازیم در تمنّایت وه که روزم چه تیره می دارد عنبرین زلف یاسمن سایت در همه باغ و بوستان گشتم نیست سروی به قدّ و بالایت وه که خورشید را خجل کرده ست نور رخسار عالم آرایت ای بسا دل که داده ست به باد آن سر زلف باد پیمایت وی بسا جان که آمده ست بر لب در هوای لب شکرخایت شب و روزم اسیر غم دارند زلف رعنا و روی زیبایت غمزه ات تیر می زند در چشم دیده مستغرق تماشایت مردمی کن بیابه نزد جلال تا کند در دو چشم خود جایت جلال عضد یزدی