مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حروف م ، ن ، و
غزل شمارهٔ ۲۰۴۸: آن کیست ای خدای کز این دام خامشان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن کیست ای خدای کز این دام خامشان ما را همی کشد به سوی خود کشان کشان ای آنک می کشی تو گریبان جان ما از جمع سرکشان به سوی جمع سرخوشان بگرفته گوش ما و بسوزیده هوش ما ساقی باهشانی و آرام بی هشان بی دست می کشی تو و بی تیغ می کشی شاگرد چشم تو نظر بی گنه کشان آب حیات نزل شهیدان عشق توست این تشنه کشتگان را ز آن نزل می چشان دل را گره گشای نسیم وصال توست شاخ امید را به نسیمی همی فشان خود حسن ساکن است و مقیم اندر آن وجود زان ساکنند زیر و زبر این مفتشان مقصود ره روان همه دیدار ساکنان مقصود ناطقان همه اصغای خامشان آتش در آب گشته نهان وقت جوش آب چون آب آتش آمد الغوث ز آتشان در روح دررسی چو گذشتی ز نقش ها وز چرخ بگذری چو گذشتی ز مه وشان همیان چه می نهی به امانت به مفلسان پا را چه می نهی تو به دندان گربشان از نو چو میر گولان بستد کلاه و کفش خواهی تو روستایی خواهی ز اکدشان دانش سلاح توست و سلاح از نشان مرد مردی چو نیست به که نباشد تو را نشان دیگر مگو سخن که سخن ریگ آب توست خورشید را نگر چو نه ای جنس اعمشان مولانا بلخی