مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حروف م ، ن ، و
غزل شمارهٔ ۱۹۹۹: مکن ای دوست ز جور این دلم آواره مکن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مکن ای دوست ز جور این دلم آواره مکن جان پی پاره بگیر و جگرم پاره مکن مر تو را عاشق دل داده و غمخوار بسی است جان و سر قصد سر این دل غمخواره مکن نظر رحم بکن بر من و بیچارگیم جز تو ار چاره گری هست مرا چاره مکن پیش آتشکده عشق تو دل شیشه گر است دل خود بر دل چون شیشه من خاره مکن هر دمی هجر ستمکار تو دم می دهدم هر دمم دم ده بی باک ستمکاره مکن تن پربند چو گهواره و دل چون طفل است در کنارش کش و وابسته گهواره مکن پیش خورشید رخت جان مرا رقصان دار همچو شب جان مرا بند هر استاره مکن ز دغل عالم غدار دو صد سر دارد سر من در سر این عالم غداره مکن صد چو هاروت و چو ماروت ز سحرش بسته ست مر مرا بسته این جادوی سحاره مکن خمر یک روزه این نفس خمار ابد است هین مرا تشنه این خاین خماره مکن لعب اول چو مرا بست میفزا بازی ز آنچ یک باره شدم مات تو ده باره مکن جمله عیاری ناسوت ز لاهوت تو است تو دگر یاری این کافر عیاره مکن مولانا بلخی