مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حروف م ، ن ، و
غزل شمارهٔ ۱۹۳۱: عقل از کف عشق خورد افیون
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عقل از کف عشق خورد افیون هش دار جنون عقل اکنون عشق مجنون و عقل عاقل امروز شدند هر دو مجنون جیحون که به عشق بحر می رفت دریا شد و محو گشت جیحون در عشق رسید بحر خون دید بنشست خرد میانه خون بر فرق گرفت موج خونش می برد ز هر سوی به بی سون تا گم کردش تمام از خود تا گشت به عشق چست و موزون در گم شدگی رسید جایی کان جا نه زمین بود نه گردون گر پیش رود قدم ندارد ور بنشیند پس او است مغبون ناگاه بدید زان سوی محو زان سوی جهان نور بی چون یک سنجق و صد هزار نیزه از نور لطیف گشت مفتون آن پای گرفته اش روان شد می رفت در آن عجیب هامون تا بو که رسد قدم بدان جا تا رسته شود ز خویش و مادون پیش آمد در رهش دو وادی یک آتش بد یکیش گلگون آواز آمد که رو در آتش تا یافت شوی به گلستان هون ور زانک به گلستان درآیی خود را بینی در آتش و تون بر پشت فلک پری چو عیسی و اندر بالا فرو چو قارون بگریز و امان شاه جان جو از جمله عقیله ها تو بیرون آن شمس الدین و فخر تبریز کز هر چه صفت کنیش افزون مولانا بلخی