جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۸۸: به سوی خویش مرا رخصت گذر ندهی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به سوی خویش مرا رخصت گذر ندهی وگر به خود گذرم فرصت نظر ندهی خوشم بدین که به دریوزه بر درت گذرم مراد خاطر من گر دهی و گر ندهی بهای بوسه نهی نقد جان چه خوش باشد کزین معامله با دیگران خبر ندهی گهی که بخش کنی غم خدا جزات دهاد اگر نصیب من از جمله بیشتر ندهی مباد کس که به خواب آیدت ازان ناله که شب ز ناله من تن به خواب درندهی به قد تو نخل تر و تازه ای و لب رطب است عجبتر آنکه به ما غیر خار بر ندهی مزاج یار لطیف است جامی آن بهتر که لب ز نطق ببندی و درد سر ندهی جامی هروی