جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۷۷: گر هر حرام بودی چون باده مست کاره
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر هر حرام بودی چون باده مست کاره همواره مست بودی شیخ حرامخواره حاشا که باده نوشان ریزند جرعه بر وی اندیشه های پنهان گر سازد آشکاره عارف به کنج خلوت خاموش و سر عرفان با این و آن مقلد گفته هزارباره در قعر بحر ماهی بسته دهان و غوکان بگشاده لب به دعوی بی معنی ازکناره دیوانه وار واعظ گوید سخن پریشان گرد آمده گروهی بر وی پی نظاره سر رشته تعلق نگسسته صوفی از خود بخیه زدن چه سودش بر دلق پاره پاره گیرند چون شماره جامی مقلدان را کن جهد آنکه باشی بیرون ازان شماره جامی هروی