جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳۴: ز آب حیات مشک خطا را سرشته اند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز آب حیات مشک خطا را سرشته اند گرد لب تو آیت رحمت نوشته اند من که و کاخ عیش، که خشت وجود من از خاک رنج و چشمه محنت سرشته اند هرگز به آب و رنگ تو نشکفته غنچه ای در باغ حسن زین همه گلها که کشته اند عمرم وفا به وعده وصلت نمی کند این رشته را نگر که چه کوتاه رشته اند تو اهل این جهان نیی آیا چه کرده ای کاهل بهشت دامنت از کف بهشته اند آن تازه میوه ای که ز رشک شکرلبان درهم کشیده روی ترش همچو کشته اند جامی نظر ببند که طبع پریرخان خالیست ز آدمیت اگر خود فرشته اند جامی هروی