جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۳۵۸: ز جوش باده چو گرددترانه گو لب خم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز جوش باده چو گرددترانه گو لب خم درآن ترانه کنم صوفیانه خود را گم چو آن ترانه ام از خویشتن تهی سازد عجب مدار چو پیمانه گر جهم در خم تو گنج حسنی و گرد تو اژدهای فلک به قصد پاس تو زاغیار سرنهاده به دم به راه رخش تو سر پر خمار افتاده بود خمار مرا بشکند به کاسه سم اگر فروغ جمالت رسد به صبح نخست فراغتی بود آفاق را ز صبح دوم تویی به لطف پری بل کزان لطیفتری که داد جلوه خدایت به صورت مردم به رشح خامه جامی نظرگشا کاینجاست که سر همی زند از نیم قطره صد قلزم جامی هروی