جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۸۳: گرچه سوزد دل پروانه ز سودای چراغ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گرچه سوزد دل پروانه ز سودای چراغ نکند پیش مه روی تو پروای چراغ زیر پا تار سر زلف سیاه تو کند روشن این نکته که تاریک بود پای چراغ آرزومند رخ خوب تو در دور فراق شب نشینیست به دل داغ تمنای چراغ می برد کاکل مشکین تو را باد ز جای دود را کی بود آرام به بالای چراغ آتش شوق تو در جان چراغ افتاده ست پرده از عارض اگر وا نکنی وای چراغ شمع رخسار تو بس انجمن عالم را گو بپوشید رخ انجمن آرای چراغ پرتو روی تو را تاب نیارد خورشید ناید از دیده شبکور تماشای چراغ جای کن دیده جامی چو شوی بزم فروز که مناسب نفتد روی زمین جای چراغ جامی هروی