جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۶۸: دادی ز لطف خوی مرا با وصال خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دادی ز لطف خوی مرا با وصال خویش وانگه نهفتی از نظر من جمال خویش شکر خدا که می نتوانی که یک نفس پیوند خاطرم ببری از خیال خویش بیرون خرام مست و سرانداز هر طرف سرهای سروران بنگر پایمال خویش دیوانه توام دگران را به سنگ زن در شور کن مرا پی دفع ملال خویش گر باغبان ز لطف قدت یافتی نشان بر جویبار دیده نشاندی نهال خویش داری دریغ تیغ خود از عاشقان، مباش بر تشنگان بخیل به آب زلال خویش گفتی که چیست حال تو جامی خدای را بنشین دمی که با تو کنم شرح حال خویش جامی هروی