جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۹: هر که بینم که پس زانوی غم آه کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که بینم که پس زانوی غم آه کشد میرم از غم که مبادا ز غم آن ماه کشد با وجود قد رعناش اگر زاهد را دل به طوبی کشد از همت کوتاه کشد هرکه از پیرهنش نکهت جان یافت کجا منت بوی گل از باد سحرگاه کشد آگهی جوی دراین راه که استاد ازل رقم عشق به لوح دل آگاه کشد گو مرا زار بکش گرد همه شهر بکش سر ز حکمش نکشم خواه کشد خواه کشد می کنم شب همه شب از غم او ناله و آه چون اسیری که نفیر از ستم شاه کشد گر نه جامی به بلاییست گرفتار چرا همه شب نعره زند گریه کند آه کشد جامی هروی