جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۴۰۰: جان بخشد از لب کشته را وانگه به خون فرمان دهد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جان بخشد از لب کشته را وانگه به خون فرمان دهد خون خواری آن شوخ بین کز بهر کشتن جان دهد خاکم پس از فرسودگی ریزید در میدان او باشد سمند خویش را روزی بر آن جولان دهد جانم فدای ساقیی کو آشکارا می خورد وان دم که دور ما رسد خونابه پنهان دهد گر سایه بر خار افکند آن گل عذار غنچه لب آن خار شاخ گل شود بر غنچه خندان دهد هر تیر کان شوخ افکند بر صید با صد ذوق دل گاهش چو جان در برکشد گه بوسه بر پیکان دهد چون دست ندهد وصل او دور از رقیب تندخو آن به که عاشق خویش را خو با غم هجران دهد گردی شد از راهش زیان در چشم جامی وین زمان آرد به دامن ها گهر از دیده تا تاوان دهد جامی هروی