جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۳۶۷: بر رخ زردم نه اشک است اینکه گلگون می رود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر رخ زردم نه اشک است اینکه گلگون می رود شد دلم ریش از غمت وز ریش دل خون می رود گر دلم شد رخنه از تیغ جفایت باک نیست جانم از زندان غم زان رخنه بیرون می رود بر تن زارم زمین شد بی تو تنگ ای کاش دست می زند در دامن آه و به گردون می رود ما میان بار اندوه و تو با آسودگان کوهکن در کوه و شیرین گشت هامون می رود پوست بهر غیر پوشد ورنه لیلی واقف است در حریم حی به هر شکلی که مجنون می رود خوانده ای دانم که بی جو می رود آب بهشت لطف آن قد بین که بر روی زمین چون می رود چون سخن در وصف آن دندان رود آنجا چه لطف نظم جامی را سخن در در مکنون می رود جامی هروی