جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۲۲۶: ترک گلچهره من خیمه به صحرا زده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترک گلچهره من خیمه به صحرا زده است در دل لاله رخش آتش سودا زده است شد چنان پایه آه من ازان ماه بلند که سراپرده بر این طارم مینا زده است بهر قتل که کمر بست ندانم که مرا می کشد گوشه دامانش که بالا زده است جانم آسود ز بوسیدن خاک قدمش خرم آن کس که گهی بوسه بر آن پا زده است هر غمی کز صنمی خسته دلی خورده فرو همه سر از دل و جان من شیدا زده است می دهد خاک رهش خاصیت آب حیات بس که هر نوش لبی بوسه بر آن جا زده است جامی افتاد ز پا زیر لگدکوب جفا تا به فتراک بتی دست تمنا زده است جامی هروی