جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۲۰۷: بیا که شاهد بستان ز رخ نقاب انداخت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا که شاهد بستان ز رخ نقاب انداخت نسیم در سر زلف بنفشه تاب انداخت صبا شمیم گل و بوی یار گلرخ داد مرا و مرغ چمن را در اضطراب انداخت پی نثار قدوم گل از شکوفه نسیم به صحن باغ درمهای سیم ناب انداخت ز شبنم سحری غنچه بامداد پگاه گشاد پیرهن از هم بر آفتاب انداخت توان بر ابر خروشنده طعنه زد به جنون ز سنگ ژاله که بر شیشه حباب انداخت درون ساغر لاله چراست مشک آلود اگر نه مشک پی طیب در شراب انداخت چکید نم ز هوا یا ز نظم تر جامی به گوش شاهد گل لؤلؤ خوشاب انداخت جامی هروی