جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۱۳۷: شاهد بستان که چشمش نرگس و رویش گل است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شاهد بستان که چشمش نرگس و رویش گل است سایه بر برگ گل او کرده شاخ سنبل است مجمر فیروزه دان هر غنچه را کز گل در آن آتشی افروخته از بهر داغ بلبل است کوه و صحرا بس که می خوردند از جام سحاب لاله ها بر رویشان افتاده زان می گل گل است بس که از سبزه زمینها سبز شد هر پشته را چوک کرده بختیی دان کز سقرلاطش جل است طره شمشاد کش بسته گره دست صبا آمده بر سر ز خوبان چمن چون کاکل است تا کند بلبل به بزم گل مکرر قول خویش از صراحی آن نه قلقل بلکه تکرار قل است بر سماع شعر جامی بس که در وجدند و حال در چمن افتاده از غوغای مرغان غلغل است جامی هروی