جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۵۲: گر بدانی قیمت یک تار موی خویش را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر بدانی قیمت یک تار موی خویش را کی دهی بر باد زلف مشکبوی خویش را آمدی با روی از گل تازه تر دوشم به خواب تازه کردی در دل من آرزوی خویش را تا نگردد گل ز اشکم زین همه دل کز بتان می ربایی فرش سنگ انداز کوی خویش را باغبان در چشم من عکس رخ و زلف تو دید لاله و سنبل نشاند اطراف جوی خویش را خاطرم ز آلایش زهد ریایی شد ملول یک دو کاسه درد خواهم شست و شوی خویش را ای که گویی خوی ازان بت می توانی باز کرد رو که من به می شناسم از تو خوی خویش را می دهم گفتم بهای خاک کویت آبروی گفت رو جامی نگهدار آبروی خویش را جامی هروی