جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۴۹: منم ز جان شده بنده مه یگانه خود را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منم ز جان شده بنده مه یگانه خود را که ساخت جلوه گه ناز بنده خانه خود را قدم به خانه ام آن سرو تا نهاده به هر دم هزار بوسه زنم خاک آستانه خود را نداد دست جز اینم که ریختم ز دو دیده به پای او گهر اشک دانه دانه خود را کبوتر حرم او به شاخ سدره و طوبی نمی دهد خس و خاشاک آشیانه خود را گرفت قصه دردم درازی از غم هجران کجاست یار که کوته کنم فسانه خود را بهانه سازم و سویش روم ولی چو بپرسد چه کار آمده ای گم کنم بهانه خود را چو پیش یار نگفتند شرح عشق تو جامی رسان به عرض وی این شعر عاشقانه خود را جامی هروی