صغیر اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۸۸: شکر میریزد از دیوان حافظ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شکر می ریزد از دیوان حافظ زهی نطق شکر افشان حافظ متاع معرفت گر کس بخواهد بگو آن می خر از دکان حافظ بیانش جانمحض و محض جانست هزاران آفرین بر جان حافظ به هر کس بنگری در دست دارد گل خوشبویی از بستان حافظ طمع بر چشمهٔ حیوان چه بندی بنوش از چشمه حیوان حافظ ز دامان ها برد آلودگی این بود از پاکی دامان حافظ حریفان سخن پرداز دانند به میدان سخن جولان حافظ غزل گفتن بذوق اهل عرفان بعالم ختم شد بر شان حافظ صغیر از بند غم یابد رهایی گشاید هر زمان دیوان حافظ صغیر اصفهانی