صغیر اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۵: خواهم ای شوخ ببوسم همهٔ اعضایت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خواهم ای شوخ ببوسم همهٔ اعضایت گه ز پا تا به سر و گاه ز سر تا پایت حیلت انگیخته ام بلکه دو نوبت افتد نوبت بوسه به لعل لب شکر خایت رونق قند برد قیمت شکر شکند این حلاوت که بود در لب جان افزایت عاشقان گر بتو آرند هجوم این نه عجب مگسانند که آیند پی حلوایت از که آموختی این شیوه که از غایت ناز نیست جز درد دل و در دیدهٔ عاشق جایت کج نهادن کله و زلف بپا افکندن راستی طرفه قبائی شده بر بالایت جویها هر طرف از دیده نمایم جاری آیدم چون بنظر سرو قد رعنایت سر سیر چمنم نیست بدور رخ تو چیست گل پیش گل روی چمن آرایت بیکی بوسهٔ جانان سر و جان ده چو صغیر خواهی ار سود دو عالم بری از سودایت صغیر اصفهانی