حاجب شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۳: اگر خونم خورد جانان نخواهم کرد من ترکش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر خونم خورد جانان نخواهم کرد من ترکش دلا میبوس دست و تیغ و نازش را نکوتر کش مرا ابرو کمان، صیاد زد با تیر مژگانش به خون چون دید غلتانم چو آهو بست بر ترکش خورد گر خون مشتاقان چو می روزی بت جانان نه یکتن میدهد ترکش نه یک کس می کند ترکش مرا ماهی است مهر آئین که خورشید جهان آرا بود تاجی که از عهد قدم بوداست بر ترکش اگر گویند عیسی گشته با خورشید هم زانو تو از خورشید و از کیوان لوای خویش بر ترکش فلک تیری است زهرآلوده کورا در نیام استی قدر تیری است سوهان خورده کوراهست برترکش بریزی خون «حاجب » زان سرانگشتان عنابی تو دستی بر لب خشک من و بر دیده تر کش حاجب شیرازی