میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
امشب که منم با تو در اینخانه خالی کس جز من و تو نیست در این کوی و حوالی عمریست که من با تو بتا فرصت اینحال میجستم و یک امشبه فرصت شده حالی از دست تو نوش است و خوش و خوب و گوارا گر می همه دردیست و گر کاسه سفالی سیلی خورد از بادزن ار عود بسوزد گر دم زند آنجا نفس باد شمالی گر شمع زبان آورد، ار چنگ بنالد شاید که زبانش ببری، گوش بمالی بر خیز و بیا تا بسر بام برآئیم تا ماه بدانند ز ابروی هلالی در وصف جمال تو جز اینقدر ندانم کز حسن تمامی و بخوبی بکمالی از عمر حبیبا نتوان کرد حسابش بیدوست بسر گر رود ایام ولیالی میرزا حبیب خراسانی