میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۲: ابر اندک ترشحی دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ابر اندک ترشحی دارد آسمان قطره قطره می بارد وقت آن شد که باز ساقی بزم همتی سوی عشق بگمارد چشم مخمور و زلف آشفته دست سوی قدح فراز آرد مست و مستانه سوی محفل عیش قدم از روی ناز بگذارد عفل و اندیشه را بپای جنون با لگد کوب سخت بفشارد غم بیهوده را بساغر می با حریفان مست بگسارد هوش و دانش بدست مستی و عشق دست و پا بسته نیز بسپارد بشکند این طلسم و هم و خیال هر چه را هست نیست انگارد بر کند بیخ خانه بیداد بودنی را نبوده پندارد شیخ اگر خورده باده باکی نیست گو دل بیدلی نیازارد می کند احتیاط روز شمار جام می کو بسبحه بشمارد سبز خواهد شدن بروز نشور تخم اندیشه کاین زمان کارد میرزا حبیب خراسانی