بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۵: پرده را بردار از رخسار بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پرده را بردار از رخسار بود مات وحیرانم کن از دیدار خود بنگر اندر آینه بر روی خویش تا بگردی عاشق رخسار خود بشکند تا نرخ عنبر قدر مشک شانه کش بر زلف عنبر بار خود لاله سان خونین دلم را داغدار کرده ای از نرگس بیمار خود ای بت ترسا چو صنعان عاقبت بت پرستم کردی از زنار خود ای شده ضحاک عهد ما ز ما تا به کی گیری دمار از مار خود شد کنارم گلشن از بس ریختم بی توخون از دیده خونبار خود بربلنداقبال خویش انعام کن بوسه ای از لعل شکر بار خود بلند اقبال