نورعلی شاه
بخش اول
شمارهٔ ۲۲۵: روی بهر چه هر دم سوی گلشن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روی بهر چه هر دم سوی گلشن بیا گلهای اشگم بین بدامن دلم کائینه نور تجلی است مدام از عکس رویت هست روشن ز سروت کی کند دل قمری جان که طوق بندگی دارد بگردن چه حد خورشید تابان را که آید بطرف کعبه کویت ز روزن تو آنشاهی که جبریل امین را در خلوت سرایت گشته مأمن نبودش آن تزین عرش اعظم ز نعلینت نمیشد گر مزین بجز نور رخت در کعبه و دیر نجوید دیده شیخ و برهمن تو جان عالمی عالم تن تو کجا بیجان حیاتی هست بر تن فلک گر باردم از کین بسر تیغ بود مهر توام در بر چو جوشن ز گفتارت که برهانیست قاطع حدیث کاف و نون گشته مبرهن ز رخسارت که مرآت الهیست شده نور علی ما را مبین نورعلی شاه