نورعلی شاه
بخش اول
شمارهٔ ۱۴۶: الا ای عندلیب گلشن یار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
الا ای عندلیب گلشن یار چه بگشادت که بستی لب ز گفتار تو بودی آنکه میسفتی شب و روز ز منقار بلاغت در اسرار چرا چون غنچه دلتنگی و خاموش نباشد از گلت برگی بمنقار کنون کز خرمی گشته خرامان ز هر سو نازنین سروی بگلزار گشوده بند برقع شاهد گل هزارانش شده حیران به رخسار برافشاند شکوفه نقد هستی باثمار قدوم گل ز اشجار تو هم در گوشه گیر آشنائی سرودی ساز کن از سینه زار بیا ساقی مکن این پرده پوشی ز روی دختر رز پرده بردار چنانم ساغری در کام جان ریز که نه سرماندم بر جا نه دستار بتی دارم که هر تاری ز زلفش هزاران شیخ را گردیده زنار زبس برخیزم و افتم براهش نه مستم میتوان گفت و نه هشیار لب خندان و چشم گریه آلود شدم در شادی و غم یار و غمخوار بجز نور علی از کلک معنی که ریزد این چنین نظم گهر بار نورعلی شاه