نورعلی شاه
بخش اول
شمارهٔ ۷: بینم چو خرامان بره آن سرو روان را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بینم چو خرامان بره آن سرو روان را ایثار کنم در قدمش نقد روان را سازد بیکی تیر دو صد طایر جان صید هرگاه که زه میکند ابروش کمان را گل را شود از شرم شکر خنده فراموش بیند به تبسم اگر آن غنچه دهان را بر اهل وفا عرصه اگر تنگ نخواهد زینسان ز جفا تنگ چرا بسته میان را ره نیست خزان را بگلستان وصالش آری بسوی خلد رهی نیست خزان را تا چند ببوی گل رخسار تو چون گل از خار غمت چاک زنم جامه جان را وقت است که چون نور علی بر رخ اغیار در معرکه نطق کشم تیغ زبان را نورعلی شاه