رفیق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۰: دل هر کس به کاری خوش من و عشق نگاری خوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل هر کس به کاری خوش من و عشق نگاری خوش که چون عشق نگاری خوش نباشد هیچ کاری خوش چه خوش روزی بود خرم چه خرم روزگار خوش که باشد دوستی از دوستی یاری ز یاری خوش برآر امیدش ای امیدگاه من که خوش باشد کند امید گاهی گر دل امیدواری خوش به کاری کرده خوش از کارها دل هر یک از یاران دل خود کرده ام من هم به کار عشق یاری خوش نگارا گاه گاه از وعده ای خوش کن دل ما را چه خوشتر ز اینکه باشد بیدلی از انتظاری خوش مدار ای ناصح بیکار با ما میکشان کاری تو کاری بهر خود خوش کن که ما داریم کاری خوش چو دلبر خوش نکرد از وصل خود یکبار ما را دل دل خود ما به یاد وصل او کردیم باری خوش نوید وعده ای گر بشنود روزی رفیق از تو به امید وصالت بگذارند روزگاری خوش رفیق اصفهانی