طغرای مشهدی
بیت ها بر گزیده از غزل ها
شمارهٔ ۵۶۳: غم و اندوه که پیمانه ده داغ دلند - نگذارند که در میکده تنها باشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غم و اندوه که پیمانه ده داغ دلند نگذارند که در میکده تنها باشم من و ابر مژه، کز بارش نیسانی او هر کجا پای نهم، بر لب دریا باشم همچو کهسار، به زورم نتوان بود به شهر موسم لاله چو در دامن صحرا باشم طغرای مشهدی