طغرای مشهدی
بیت ها بر گزیده از غزل ها
شمارهٔ ۱۷۸: بوسه در آغوش ازان خودکام نتوانم گرفت - صید خود را درمیان دام نتوانم گرفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بوسه در آغوش ازان خودکام نتوانم گرفت صید خود را درمیان دام نتوانم گرفت بس که بی آرام گشتم از رمیدنهای او رام چون گردد به من، آرام نتوانم گرفت گر چنین خواهم به دام برگ ریز هجر ماند از کف قاصد، گل پیغام نتوانم گرفت چند بر ساقی کند شوقم گرفت بیش و کم؟ مستیی خواهم که دیگر جام نتوانم گرفت بس که دورم همچو مغرب زان بت مشرق جبین صبح اگر ساغر دهد، تا شام نتوانم گرفت طغرای مشهدی