سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۵۱۵: چهره افروخته از باده ناب آمده یی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چهره افروخته از باده ناب آمده ای بهر پرسیدن دل های کباب آمده ای در دل ای توبه شکن قصد هلاکم داری بر کمر تیغ به کف جام شراب آمده ای دوش در کلبه ام آتش زده رفتی چون برق باز از بهر چه ای خانه خراب آمده ای ای بهار چمن آرا چه شنیدی از من عرق آلوده چو شبنم به شتاب آمده ای می رسی از سفر و خط مبارک داری جان فدایت که رسولی به کتاب آمده ای می رود هر طرف از شوق چو موج آغوشم تا تو ای سرو روان از لب آب آمده ای سیدا تازه دماغ است ز استقبالت بس که چون شیشه لبالب ز گلاب آمده ای سیدای نَسَفی