سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۵۱۲: چهره افروخته همچون گل باغ آمده یی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چهره افروخته همچون گل باغ آمده ای ساغر باده به کف تازه دماغ آمده ای چه کنم تا به لبت راه سخن بکشایم تو که محجوب تر از غنچه باغ آمده ای لاله زاری که دلم داشت خزان ساخته ای بهر غارتگریی گلشن داغ آمده ای گشته ای برق و به پروانه ام آتش زده ای تند بادی شده بر قصد چراغ آمده ای بلبل و فاخته را در قفس انداخته ای تا تو ای سرو گل اندام به باغ آمده ای تیغ خونین به میان سوده الماس به مشت زده ای زخم و به دل پرسی داغ آمده ای سیدا بر سر اقبال خود از بخت سیاه سایه انداخته همچون پر زاغ آمد ه ای سیدای نَسَفی