سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۹۷: ای گل به سیر باغ چو باد صبا مرو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای گل به سیر باغ چو باد صبا مرو بیرون ز خانه ای چمن دلگشا مرو محراب از انتظار تو آغوش کرده وا بر خانه خدا ز برای خدا مرو یکجا نشین به معنی بیگانه خوی کن بیرون ز خود به هر سخنی آشنا مرو ناموس بلبل چمن خود مده به باد چون بوی گل به آه نسیمی ز جا مرو جای تو چشم من بود ای نور چشم من مانند سرمه سر زده در دیده ها مرو هر جا رود ز سایه جدا نیست آفتاب کم نیستم ز سایه تو از من جدا مرو مانند کوه پای به دامن کشیده دار چون برگ کاه بر طرف کهربا مرو ماهی به آب زنده و من با وصال تو یعنی که دور از نظر سیدا مرو سیدای نَسَفی