سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۴۲: تازه می سازم ز برق ناله داغ خویشتن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تازه می سازم ز برق ناله داغ خویشتن می کنم روشن به آه دل چراغ خویشتن تا به کی ای لاله دامن می زنی بر آتشم روزگاری شد که می سوزم به داغ خویشتن آرزوهای سپندم مضطرب دارد مرا وقت آن آمد زنم آتش به باغ خویشتن دارد از مرهم حذر پروانه داغ خودم می زنم گل بر سر خود از چراغ خویشتن گاه بر گرداب می پیچم گهی بر گردباد رفته ام از خود به سودای سراغ خویشتن فرصت بر گرد خود گشتن نمی باشد مرا ساعتی از غم نمی یابم فراغ خویشتن شام و صبح رفته من باز آید بر سرم می کنم هر شب تماشا گشت زاغ خویشتن اهل صحبت سیدا عمریست سرگرم خودند با که همچون شمع می سوزی دماغ خویشتن سیدای نَسَفی