سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۰۰: گر به کف مانند گل مشت زری می داشتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر به کف مانند گل مشت زری می داشتم در بغل چون غنچه گلبرگ تری می داشتم راه دور عشق با مقراض پا نتوان برید قطع می کردم من این ره گر سری می داشتم آب می دادند چون دریا سخن های مرا چون صدف گر در کف خود گوهری می داشتم سبز شد همچون لباس خضر زنگار دلم می شدم آئینه گر اسکندری می داشتم مانده ام در خانه صیاد از بی قوتی می شکستم صد قفس را گر پری می داشتم می شدم شب تا سحر هنگامه آرایش چو شمع پیش تیغش می نهادم گر سری می داشتم چشم او را سیدا همکاسه می کردم به خود گر به کف مانند نرگس ساغری می داشتم سیدای نَسَفی