سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۳۹۹: از سر کوی تو با صد حسرت ای گل می روم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از سر کوی تو با صد حسرت ای گل می روم محمل خود بسته ام از بال بلبل می روم گلشنی بودم مرا باد خزان تاراج کرد با دماغ خشک همچون نکهت گل می روم استقامت نیست در یکجای با دیوانگان رخت خود پیچیده زین گلشن چو سنبل می روم کودکی گردد چو سنگ سرمه سد راه من چون نگه افتاد از چشمم تغافل می روم زادراه خاکساران از هوا پیدا شود گردبادم در بیابان توکل می روم شانه ام غیر از پریشانی مرا در بار نیست تیره بختم در خیال زلف و کاکل می روم جوش اشکم سیدا پامال سازد چرخ را موج سیل نوبهارم از سر پل می روم سیدای نَسَفی