سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۳۹۲: دل دیوانه خود را نشان کردم ندانستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل دیوانه خود را نشان کردم ندانستم نشان تیر آن ابروکمان کردم ندانستم به صد افتادگی چون مهر بردم راه در کویش به آن بی مهر خود را مهربان کردم ندانستم به امیدی که روزی پا نهد در خانه چشمم سر خود فرش بر هر آستان کردم ندانستم یقینم شد که با بیگانگان دارد سر الفت به خود من آشنا او را گمان کردم ندانستم به یاد متکای ابروی او سیدا عمری چو جوهر بردم تیغ آشیان کردم ندانستم سیدای نَسَفی