سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۳۳۱: سربلندان جهان را نام احسان است و بس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سربلندان جهان را نام احسان است و بس سرو را در بوستان قد نمایان است و بس خانه این قوم را چون مسجد آدینه دان زینت قالین شأن پیش ایوان است و بس گر روی در خانه ایشان پشیمان می خوری خوردنی در خانه ایشان پشیمان است و بس پاره می سازند جیبت چون طمع سازی لباس حاصل از پوشیدنی چاک گریبان است و بس مجلس عالی ایشان را تماشا کردنیست کاسه آبی و گاهی پرچه نان است و بس نیست فرقی در میان مردگان این گروه امتیازی گر بود این قوم را جان است و بس می خورند آبی و می کاوند دندان گوئیا خوردن ایشان همیشه آب دندان است و بس سیدا در خانه اهل کرم ارباب جود گر بود گفت و شنودی منع دربان است و بس سیدای نَسَفی