سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۲۰۷: از ملامت خانه ام آرامگاه گل شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از ملامت خانه ام آرامگاه گل شود جغد در ویرانه من آید و بلبل شود دست نومیدی پریشان خاطریهای مرا جمع اگر سازد به دوش آرزو کاکل شود گر شود روشن چراغم شاخ گل گردد پدید ور شود خاموش دودش دسته سنبل شود میگزد لبهای دامن پای خواب آلوده را آستین سیلی زند دستی که دور از پل شود ناخدا را سیدا از شور بحر اندیشه نیست موجهای پر خطر دریا دلان را پل شود سیدای نَسَفی