سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۷: به سیر گل مگر آن شوخ گلگون پوش می آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به سیر گل مگر آن شوخ گلگون پوش می آید صدای دورباش از بلبلان در گوش می آید ز می پر کرده چشم او ز مستی سرمه دان ها را که در میخانه هر کس می رود خاموش می آید ز دست بی ثباتی لاله در دل داغ ها دارد برای رفتن خود زاد ره بر دوش می آید کجا ای شمع امشب کرده بودی گرم صحبت را تصور می کنم مغز سرم در جوش می آید فلک عمریست جام الوداع آورده در گردش ز هر جانب به گوشم بانگ نوشانوش می آید به زور ای سیدا آن شوخ را در خانه آوردم به صد محنت کمان را تیر در آغوش می آید سیدای نَسَفی