سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۱۶۶: روزگاری شد که پشتم از غم دوران دوتاست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روزگاری شد که پشتم از غم دوران دوتاست دوربینی می کنم اما نظر بر پشت پاست بی رفیق امروز پای خود در این ره مانده ام ای مسلمانان دعا سازید کارم با خداست لنگری آورده ام امروز از میزان عدل چون ترازو هست چشمم این زمان بر چپ و راست می روم تنها در این ره تا چه پیش آید مرا هر قدم اینجا دهان شیر و کام اژدهاست منزل هر کس بود چون آب بر روی زمین خانه من از سبکباری چو آتش در هواست سیدا مردم چرا بر خان و مان دل بسته اند دار دنیا پیش دار آخرت دارالفناست سیدای نَسَفی