سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۵: در باغ نخل خشک ز بادام مانده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در باغ نخل خشک ز بادام مانده است در دهر ز اهل جود همین نام مانده است خلق جهان به راه عجب اوفتاده اند یک سوی کفر و یک طرف اسلام مانده است دادند آنچه بود بزرگان به سایلان اکنون به اهل مرتبه دشنام مانده است هر جا لبی که بود دلم کام ازو گرفت این بار نردبان به لب بام مانده است بی زلف او شدست پریشان حواس ما ما را کجا دماغ سرانجام مانده است بر هر طرف که روی نهی پای کج منه ایام بر کنار رهت دام مانده است رفتند اهل بزم ز ایام سیدا کار جهان به مردم خودکام مانده است سیدای نَسَفی