سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۹۴: خانه بر دوشم کلید رزق ها باشد مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خانه بر دوشم کلید رزق ها باشد مرا گردبادم گردش سرآسیا باشد مرا کلفتی گر رو دهد سر در گریبان می کشم چاکها در جیب محراب دعا باشد مرا خیمه بر پا کرده ام بر روی دریا چون حباب روزیی هر روزه از موج هوا باشد مرا ابر بی باران ز دریا می کشد شرمندگی چشم بی نم کاسه دست گدا باشد مرا می دهد کلکم پس از من هرزه گویان را جواب همچو نافرمان زبانی در قفا باشد مرا برگ کاهی هم نمی آید ز سوی کهکشان با وجود آنکه رنگ کهربا باشد مرا دزد هرگز در کمین خانه درویش نیست پیرهن در بر ز نقش بوریا باشد مرا دل مشبک گشته در تن از هجوم آرزو این زره تا چند در زیر قبا باشد مرا سوی بازار خریداران نمی سازد گذر در دکان از بس متاع بی بها باشد مرا از قناعت سیدا عمر ابد دارم امید آبرو سرچشمه آب بقا باشد مرا سیدای نَسَفی